Duygusal yorgunluk, kişinin sürekli stres ve baskı altında hissettiği, zihinsel ve duygusal olarak tükenme durumudur. Genellikle yoğun iş temposu, kişisel ilişkilerde yaşanan zorluklar veya yaşamın genel baskıları nedeniyle ortaya çıkar. Duygusal yorgunluk yaşayan bireyler, hem fiziksel hem de psikolojik olarak yıpranmış hissederler.
Psikolojik sınırlar, kişinin kendisini koruma, kendine ait bir alan oluşturma ve diğer insanlarla arasındaki mesafeyi belirleme becerisidir. Bu sınırlar, fiziksel, duygusal, zihinsel veya sosyal olabilir ve kişinin neyi kabul edip neyi etmeyeceğine karar vermesine yardımcı olur. Sağlıklı psikolojik sınırlar, bireyin kendine saygısını korumasını, sağlıklı ilişkiler kurmasını ve kişisel refahını sürdürebilmesini sağlar.
Toksik pozitiflik, her durumda pozitif düşünmeye ve hissetmeye yönelik aşırı baskının bir ifadesidir. Bu tutum, negatif duyguları yok sayarak veya bastırarak kişiyi sürekli mutlu olmaya zorlar. Özellikle modern toplumda, pozitif düşünceye aşırı bir vurgu yapılmakta ve insanlar zorlayıcı durumlar karşısında dahi mutluluklarını sürdürmek zorundaymış gibi hissetmektedirler. Ancak bu tutum, duygusal sağlığa zarar verebilir.
Empati, bir başkasının duygularını ve düşüncelerini anlama ve onları hissetme yeteneğidir. Kısacası, empati bir başkasının yerine kendini koyabilmektir. Empati, sağlıklı ilişkilerin kurulması ve sürdürülmesi için temel bir beceridir. Bir başkasının bakış açısını anlamak, duygusal bağ kurmayı kolaylaştırır ve daha sağlıklı bir iletişim sağlar.
Uyku, fiziksel sağlığımız kadar zihinsel sağlığımız üzerinde de büyük bir etkiye sahiptir. Uyku bozuklukları, günümüzde çok yaygın hale gelmiş olup, bireylerin ruhsal dengelerini olumsuz etkileyebilir. Kaliteli uyku, zihinsel sağlık için temel bir unsurdur. Uyku sırasında beyin, gün boyunca edindiği bilgileri işler, duygusal düzenlemeler yapar ve zihinsel yenilenmeyi sağlar.
Genel Anksiyete Bozukluğu (GAD), sürekli endişe haliyle karakterize edilen bir kaygı bozukluğudur ve bireyin günlük yaşamını olumsuz etkiler. Çoğu insan zaman zaman endişe duyar; ancak anksiyete bozukluğunda belirtiler daha şiddetlidir ve günlük işlevselliği etkiler. Kaygı bozukluklarının farklı türleri vardır. Bazıları belirli durumlar veya tetikleyicilere bağlı endişe veya panik ataklarla kendini gösterirken, GAD, birçok farklı durumda ve çoğunlukla süreklilik arz eden endişelerle seyreder.
Bağlanma stilleri, romantik ilişkilerde nasıl davrandığımızı ve diğer insanlarla nasıl bağlantı kurduğumuzu gösteren, çocukluk dönemimizdeki ilk ilişkilerimize dayanan kalıplardır. Bu teori, İngiliz psikiyatr John Bowlby ve Amerikalı psikolog Mary Ainsworth tarafından geliştirilen bağlanma teorisine dayanır. Bebeklik döneminde, özellikle birincil bakım veren kişiyle (genellikle anne) kurduğumuz duygusal bağ, yetişkinlikteki ilişkilerimize nasıl yaklaştığımızı ve yakınlıkla nasıl başa çıktığımızı belirleyebilir.
Beden dismorfik bozukluğu (BDB), kişinin bedeninde bir kusur veya estetik bozukluk olduğunu düşündüğü, bu düşüncelerin sıkıntıya ve tekrarlayan davranışlara yol açtığı bir ruh sağlığı problemidir.Eğer beden dismorfik bozukluğunuz varsa, vücudunuzun bir kısmının olağandışı veya şekil bozukluğuna sahip olduğunu düşünür, bu nedenle utanmış, huzursuz ya da depresif hissedersiniz. Bu hisler, yaşam kalitenizi olumsuz etkileyebilir ve günlük aktivitelerinizi yerine getirmenizi engelleyebilir. Kişi, algıladığı bu kusuru düzeltmek için makyaj, egzersiz ya da cerrahi müdahale gibi yöntemlere başvurabilir.
Doğum sırası teorisi, bireyin ailede doğduğu sıranın, kişilik gelişimi üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğunu öne süren bir yaklaşımdır. Bu teori, Avusturyalı psikiyatr Alfred Adler tarafından geliştirilmiştir. Adler, bireyin aile içindeki konumunun, onların dünyaya nasıl baktığını ve nasıl davrandığını büyük ölçüde etkilediğini savunmuştur. Adler’e göre, çocukların doğum sıraları, onlara farklı roller yükleyebilir ve bu da onların kişiliklerinin şekillenmesinde belirleyici bir rol oynar.
Günümüzde birçok kişi kendine şefkat göstermeyi öz-şımartma ya da tembellik ile karıştırıyor. Özellikle kendini eleştirme eğilimi, kişinin kendine şefkat göstermesinin en büyük düşmanıdır. Kendine şefkat, kişinin kendisine tıpkı yakın bir arkadaşına olduğu gibi davranmasıdır: nazik, anlayışlı ve hoşgörülü. Hayatın zorlukları ve hatalar karşısında kendimize yüklenmek yerine, bu durumları insan olmanın doğal bir parçası olarak kabul etmemizi sağlar.